APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

15.10.2012.

Kž2 2356/12

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Kž2 2356/12
Dana 15.10.2012. godine
B E O G R A D

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Milimira Lukića, predsednika veća, Nade Zec i Dragana Ćesarovića, članova veća, sa višim sudijskim saradnikom Aleksandrom Simić, zapisničarem, u krivičnom predmetu okrivljenog AA, u postupku za privremeno oduzimanje imovine prema okrivljenom AA i trećem licu AA1, odlučujući o žalbi javnog tužioca Višeg javnog tužilaštva u Beogradu, izjavljenoj protiv rešenja Višeg suda u Beogradu POI. br.9/11 od 26.04.2012. godine, u sednici veća održanoj dana 15.10.2012. godine, doneo je

R E Š E Nj E

ODBIJA SE kao neosnovana žalba javnog tužioca Višeg javnog tužilaštva u Beogradu, izjavljena protiv rešenja Višeg suda u Beogradu POI. br.9/11 od 26.04.2012. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Rešenjem Višeg suda u Beogradu POI. br.9/11 od 26.04.2012. godine odbijen je zahtev Višeg javnog tužilaštva u Beogradu OIK br.3/10 od 31.01.2011. godine, za privremeno oduzimanje imovine i to prema:

1. Okrivljenom AA, JMBG _, od oca _, rođenom _. godine u _, _, sa prebivalištem u _, u ul. _ br._, protiv kojeg se pred Višim sudom u Beogradu vodi krivični postupak po optužnici VJT u Beogradu Kt.br.256/08 od 15.06.2010. godine, zbog postojanja osnovane sumnje da je izvršio krivično delo zloupotreba službenog položaja iz člana 359 stav 4 u vezi stava 1 KZ u vezi člana 33 KZ, a od kojeg je zahtevano privremeno oduzimanje porodične stambene zgrade aa, u stambenoj zgradi aa1, pravo korišćenja zemljišta aa2 i porodične stambene zgrade, izgrađene bez odobrenja za gradnju aa3, zemljišta na kojoj ima pravo korišćenja aa4, novca u iznosu od 8.883,63 evra sa deviznog tekućeg računa br._ otvorenog kod „Unicredit Bank“ a.d. Beograd, uz blokadu svih kartica vezanih za navedeni račun, privredni subjekt "AA", čiji je vlasnik sa obimom osnivačkog udela 80 % i

2. AA1, JMBG _, od oca _, rođene _. godine u _, sa prebivalištem u _, u ul. _ br._, od koje je zahtevano privremeno oduzimanje porodične stambene zgrade aa5, porodične – stambene zgrade aa6 i novac u iznosu od 29.254,04 evra sa deviznog nerezidentnog računa broj _, otvorenog kod „Raiffeisen Bank“ a.d. Beograd.

Protiv navedenog rešenja žalbu je izjavio javni tužilac Višeg javnog tužilaštva u Beogradu zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, sa predlogom da Apelacioni sud u Beogradu rešenje Višeg suda u Beogradu POI. br.9/11 od 26.04.2012. godine preinači i usvoji zahtev tužilaštva da se od okrivljenog AA i trećeg lica AA1 privremeno oduzme imovina označena u zahtevu tužilaštva.

Apelacioni javni tužilac u Beogradu je u podnesku KTR-I.br.2030/12 od 22.06.2012. godine predložio da se žalba javnog tužioca Višeg javnog tužilaštva u Beogradu, izjavljena protiv rešenja Višeg suda u Beogradu POI. br.9/11 od 26.04.2012. godine uvaži kao osnovana i donese odluka u smislu žalbenog predloga javnog tužioca.

Apelacioni sud u Beogradu je održao sednicu veća na kojoj je razmotrio spise predmeta, zajedno sa pobijanim rešenjem i žalbom, pa je po oceni žalbenih navoda i predloga, kao i izjašnjenja Apelacionog javnog tužioca u Beogradu, datog u navedenom podnesku, našao:

Žalba je neosnovana.

Po oceni ovoga suda pravilno je prvostepeni sud pobijanim rešenjem odbio zahtev javnog tužioca Višeg javnog tužilaštva u Beogradu za privremeno oduzimanje imovine od okrivljenog AA i trećeg lica AA1, jer u konkretnom slučaju javni tužilac nije u skladu sa članom 24 stav 2 Zakona o oduzimanju imovine proistekle iz krivičnog dela izneo okolnosti o postojanju osnovane sumnje da imovina čije je oduzimanje zahtevano proističe iz krivičnog dela, odnosno nije pružio dokaze koji bi ukazivali na osnovanu sumnju da se do takve i tolike imovine moglo doći samo izvršenjem krivičnog dela, niti je javni tužilac predočio okolnosti koje ukazuju na opasnost da bi kasnije oduzimanje imovine bilo otežano ili onemogućeno.

Pri tome je prvostepeni sud na osnovu izvedenih pismenih dokaza, odnosno dokaza nadležnih državnih organa o činjenicama o kojima se vodi službena evidencija i koje su kao takve izdate u propisanoj formi i od strane ovlašćenih lica, odnosno organa, a koje je pravilno u celosti prihvatio i iz kojih je utvrdio da su dokazane činjenice o kojima je u ovim ispravama bilo reči, kao i na osnovu dostavljenih privatnih isprava, kao dokaza o činjenicama koje su njima konstatovane, koje je takođe pravilno prihvatio, obzirom da su potvrđene – overene potpisima ovlašćenih lica i službenim pečatima organa, što važi i u pogledu privatnih isprava stranih pravnih lica – banaka, koje su sudu dostavljene u overenim prevodima od strane ovlašćenog sudskog tumača za francuski jezik VV, a koji su bliže označeni od strane 7. do strane 21. obrazloženja pobijanog rešenja, nesumnjivo utvrdio da je okrivljeni AA imao dovoljno visoke prihode koji su omogućivali sticanje predmetne imovine, te da obzirom na izuzetno visoka primanja za ovdašnje uslove, pravilan je zaključak prvostepenog suda da je okrivljeni imao dovoljno sredstava da finansira i kupovinu nepokretnosti čije je oduzimanje zahtevano od njegove supruge AA1, koja se evidentno samo formalno javlja kao kupac.

Naime, pravilan je zaključak prvostepenog suda da iz svih izvedenih dokaza proizilazi da su zakoniti prihodi okrivljenog AA, koje je ostvario u Republici Srbiji, u periodu od 2002. do 2009. godine, iznosili ukupno 234.163.795,00 dinara, za šta su dokazi sudu prvobitno dostavljeni od strane odbrane okrivljenog, a zatim i od strane javnog tužioca, kao i da je privredno društvo "AA", čiji je okrivljeni osnivač sa 80% udela, a čije je privremeno oduzimanje takođe zahtevano, prema dokazima dostavljenim od strane javnog tužioca u periodu 2006.-2009. godine ostvarilo dobit u ukupnom iznosu od 34.599.654,00 dinara, a da prema dokazima odbrane, odnosno iz obračuna evidentiranih uplata kod banaka u inostranstvu na račun “Pro Agency Limited” čiji je okrivljeni bio vlasnik, u periodu od 01.01.1999. godine do 07.10.2004. godine, okrivljeni je ostvario prihode od ukupno 1.059.700,31 evra, 191.040,90 švajcarskih franaka, 3.671.523,00 američkih dolara i 2.435.538,80 britanskih funti, pri čemu je na ime realizovanih kupoprodaja nepokretnosti 1998. godine, kao prodavac stekao 530.000,00 dinara, odnosno 2.800.000 evra tokom 2007. godine, a njegova supruga AA1 iznos od 1.212.148,92 evra, takođe 2007. godine.

Imajući u vidu napred navedeno i to da zbrajanjem samo navedenih prihoda okrivljenog koji su dati u zvaničnoj jedinstvenoj valuti EU, a koji su ostvareni pre sticanja nepokretnosti, osim stana aa7, dobija se iznos od 5.071.849,23 evra, odnosno iznos koji za 2.019.149,23 evra premašuje iznos od 3.052.700,00 evra kolika je ukupna vrednost nepokretne imovine čije je oduzimanje zahtevano od okrivljenog i njegove supruge, te kada se tome dodaju prihodi koje je okrivljeni ostvario u Republici Srbiji i u inostranstvu u ostalim stranim valutama, kako je to napred navedeno, pravilan je zaključak prvostepenog suda da su prihodi okrivljenog višestruko veći od imovine čije je oduzimanje zahtevano od njega i njegove supruge, a ovo i po oduzimanju troškova života u Beogradu u periodu od 1998. godine pa nadalje, koji su sudu dostavljeni od strane Jedinice za finansijske istrage 03/4-1 “O” str.pov.br.230-156/10-5 od 31.10.2011. godine.

Stoga je i po nalaženju ovog suda pravilan zaključak prvostepenog suda da u konkretnom slučaju nisu iznete okolnosti o postojanju osnovane sumnje da imovina čije je oduzimanje zahtevano proističe iz krivičnog dela, odnosno da javni tužilac nije pružio dokaze koji bi ukazivali na osnovanu sumnju da se do takve i tolike imovine moglo doći samo izvršenjem krivičnog dela. Takođe, pravilan je zaključak prvostepenog suda da javni tužilac sudu nije predočio okolnosti koje ukazuju na opasnost da bi kasnije oduzimanje imovine bilo otežano ili onemogućeno, osim paušalnog navoda da takva opasnost postoji.

Imajući u vidu napred navedene jasne i uverljive razloge prvostepenog suda, koje u svemu kao pravilne prihvata i ovaj sud, to se suprotni žalbeni navodi javnog tužioca da je prvostepeni sud pogrešno i nepotpuno utvrdio činjenično stanje, ocenjuju kao neosnovani, i u ovoj žalbi ne navodi se nijedna okolnost koja bi bila od uticaja na drugačiju odluku suda. Takođe, ne mogu se prihvatiti ni navodi iz žalbe javnog tužioca da je prvostepeni sud uzeo kao nesporni iznos izvršenih uplata na više računa koji se vode kod banaka u inostranstvu, a da nije, obzirom na krivično delo koje se okrivljenom stavlja na teret, utvrdio poreklo izvršenih uplata, odnosno nije utvrdio iz kog pravnog posla proističu navedene uplate, niti je utvrdio poreklo novca od koga su pribavljene nepokretnosti čije se privremeno oduzimanje zahteva, kao i da je propustio da utvrdi individualne troškove života kako okrivljenog AA, tako i njegove supruge trećeg lica AA1. Ovo stoga što u postupku za privremeno oduzimanje imovine sud ne utvrđuje navedene činjenice, već javni tužilac iznosi dokaze o imovini koju vlasnik poseduje, okolnosti o osnovanoj sumnji da imovina proističe iz krivičnog dela i okolnosti koje ukazuju na opasnost da bi njeno kasnije oduzimanje bilo otežano ili onemogućeno (član 24 stav 2 Zakona o oduzimanju imovine proistekle iz krivičnog dela), a vlasnik i njegov branilac, odnosno punomoćnik osporavaju navode javnog tužioca (član 24 stav 3 navedenog zakona), a sud na osnovu priloženih dokaza donosi odluku. Cenjeni su i ostali navodi iz izjavljene žalbe, ali se istima po nalaženju ovoga suda ne dovodi u pitanje zakonitost i pravilnost pobijanog rešenja.

Sa iznetih razloga, a na osnovu odredbe člana 401 stav 3 ZKP, Apelacioni sud u Beogradu je doneo odluku kao u izreci rešenja.

Zapisničar, Predsednik veća-sudija,
Aleksandra Simić, s.r. Milimir Lukić, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić