APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

7.04.2011.

Kž1 7455/10

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Kž1 7455/10
Dana 07.04.2011. godine
B E O G R A D

U IME NARODA

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija: Slobodana Rašića, predsednika veća, Aleksandre Zlatić i Zdravke Đurđević, članova veća, sa višim sudijskim saradnikom Slađanom Lazićem, zapisničarem, u krivičnom predmetu okrivljenog AA, zbog krivičnog dela falsifikovanje isprave iz člana 233 stav 3 u vezi stava 1 KZ RS u sticaju sa krivičnim delom navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 KZ RS, odlučujući o žalbi branioca okrivljenog AA, adv. AB, izjavljenoj protiv presude Prvog osnovnog suda u Beogradu K.br.2399/10 od 29.09.2010. godine, u sednici veća održanoj u odsustvu uredno obaveštenog zamenika Apelacionog javnog tužioca u Beogradu, dana 07.04.2011. godine, doneo je

P R E S U D U

UVAŽAVANjEM ŽALBE branioca okrivljenog AA, adv. AB, u pogledu odluke o kazni i u pogledu pravne kvalifikacije, PREINAČUJE SE presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu K.br.2399/10 od 29.09.2010. godine, tako što Apelacioni sud u Beogradu, sve krivično-pravne radnje okrivljenog AA, opisane u izreci prvostepene presude, pravno kvalifikuje kao krivično delo navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 KZ RS, pa za isto okrivljenom AA, primenom navedenih zakonskih propisa i odredbi člana 5, 33, 38, 41, 51, 52 i 53 Osnovnog krivičnog zakona, izriče USLOVNU OSUDU, tako što mu utvrđuje kaznu zatvora u trajanju od 3 (tri) meseca i istovremeno određuje da se utvrđena kazna neće izvršiti ukoliko okrivljeni za vreme od 1 (jedne) godine ne izvrši novo krivično delo, dok se u ostalom delu žalba branioca okrivljenog ODBIJA kao neosnovana i presuda u nepreinačenom delu, POTVRĐUJE.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu K.br.2399/10 od 29.09.2010. godine, okrivljeni AA oglašen je krivim zbog krivičnog dela falsifikovanje isprave iz člana 233 stav 3 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije u sticaju sa krivičnim delom navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije, pa mu je sud prethodno za krivično delo falsifikovanje isprave iz člana 233 stav 3 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije utvrdio kaznu zatvora u trajanju od četiri meseca, za krivično delo navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije kaznu zatvora u trajanju od četiri meseca, a zatim mu primenom odredbi člana 5, 33, 38, 41, 48, 51, 52 i 53 Osnovnog krivičnog zakonika izrekao uslovnu osudu, tako što mu je utvrdio jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od pet meseci i istovremeno odredio da se utvrđena kazna neće izvršiti ukoliko okrivljeni za vreme od dve godine ne izvrši novo krivično delo. Osim toga, istom presudom, na osnovu člana 69 OKZ-a, prema optuženom AA izrečena je mera bezbednosti oduzimanja overene kopije diplome Ekonomskog fakulteta Univerziteta u Prištini na ime AA, overene pod brojem 12478, dana 28.11.2003. godine u opštini Stari grad – Opštinska uprava Beograd. Na osnovu člana 193 stav 2 tačka 9 Zakonika o krivičnom postupku, obavezan je okrivljeni AA da na ime sudskog paušala plati sudu iznos od 15.000,00 dinara, sve u roku od 15 dana od dana pravosnažnosti presude, pod pretnjom prinudnog izvršenja.

Protiv označene presude Prvog osnovnog suda u Beogradu K.br.2399/10 od 29.09.2010. godine, žalbu je izjavio branilac okrivljenog AA, adv. AB, zbog bitne povrede odredaba krivičnog postupka, zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, zbog povrede Krivičnog zakona i zbog odluke o krivičnoj sankciji, sa predlogom da Apelacioni sud pobijanu presudu ukine i predmet vrati prvostepenom sudu na ponovni postupak ili istu preinači u pravcu oslobađajuće presude, ili da postupak obustavi zbog zastarelosti dela.

Apelacioni javni tužilac u Beogradu je u svom podnesku Ktž.br.149/11 od 17.01.2011. godine, predložilo Apelacionom sudu da odbije žalbu branioca okrivljenog AA, adv. AB kao neosnovanu i potvrdi presudu Prvog osnovnog suda u Beogradu K.br.2399/10 od 29.09.2010. godine.

Apelacioni sud u Beogradu je u sednici veća, održanoj u odsustvu uredno obaveštenog zamenika Apelacionog javnog tužioca u Beogradu, razmotrio spise predmeta zajedno sa pobijanom presudom, koju je ispitao u smislu člana 380 ZKP-a, pa je po oceni navoda i predloga u izjavljenoj žalbi i predloga Apelacionog javnog tužioca iz citiranog podneska, našao:

U prvostepenom postupku nisu učinjene, niti prvostepena presuda sadrži one bitne povrede odredaba krivičnog postupka, na koje žalbeni sud pazi po službenoj dužnosti u smislu člana 380 ZKP-a.

Neosnovano se žalbom branioca okrivljenog AA, osporava prvostepena presuda zbog bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 368 stav 1 tačka 11 ZKP-a, jer po oceni ovoga suda, protivno navodima u žalbi, presuda je jasna, razumljiva, sadrži razloge o odlučnim činjenicama iz kojih se pouzdano zaključuje kako je okrivljeni izvršio krivična dela za koja je oglašen krivim i koje je sve radnje preduzeo prilikom izvršenja istih. Takođe, iz navedenih razloga se vidi koji dokazi potvrđuju odlučne činjenice o izvršenju krivičnih dela i kako je prvostepeni sud cenio izvedene dokaze i odbranu okrivljenog, a što je sve u skladu sa sadržinom dokaza na kojima se zasnivaju utvrđenja prvostepenog suda.

Žalbom branioca okrivljenog AA, osporava se prvostepena presuda zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, sa ukazivanjem da prvostepeni sud nije pravilno ocenio izvedene dokaze kada je svoju presudu zasnovao na dopisu izmeštenog Ekonomskog fakulteta u Prištini od 13.05.2010. godine i kada je odbio da se neposredno sasluša i svedok SS i SS1, kao i da nije posebno cenio činjenicu da je od okrivljenog oduzet njegov diplomski rad od decembra 1997. godine, te da je stoga pogrešno utvrdio činjenično stanje i to da je okrivljeni AA izvršio radnje za koje je optužen i za koje je oglašen krivim.

Po oceni ovoga suda, neosnovani su žalbeni navodi branioca okrivljenog AA, kojima osporava prvostepenu presudu zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, jer je prvostepeni sud pravilno i svestrano ceneći izvedene dokaze i odbranu okrivljenog, pouzdano utvrdio sve one činjenice koje su odlučne za donošenje zakonite odluke u ovoj krivično-pravnoj stvari i navedeno obrazloženje u prvostepenoj presudi u svemu prihvata i ovaj sud. U izjavljenoj žalbi se i ne ukazuje na postojanje neke činjenice, okolnosti ili pak dokaza koji nisu bili cenjeni od strane prvostepenog suda, a koji bi doveli u sumnju pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja, već se iznosi sopstvena ocena izvedenih dokaza i odbrana okrivljenog, a što je sve prvostepeni sud imao u vidu i po nalaženju ovoga suda pravilno ocenio i za svoje zaključke dao jasne, logične i u svemu prihvatljive razloge.

Naime, da je okrivljeni AA, izvršio radnje opisane u izreci prvostepene presude, proizilazi pre svega iz iskaza svedoka SS2, koja je u svom iskazu bila jasna i kategorična da je ona vodila dosije o zaposlenima i da je unosila sve promene podataka o radnicima, da je sve podatke unosila u računar i da je njoj dostavljena overena fotokopija navodne diplome o završenom Ekonomskom fakultetu za okrivljenog, a ne original, koji iskaz svedoka je u potpunosti saglasan sa iskazom svedoka SS3, koji je u svom iskazu posebno pojasnio proceduru unošenja podataka o zaposlenima, kao i delom iskaza svedoka SS4, u delu u kome je navela da su u decembru mesecu 2004. godine od nje inspektori policije uzeli radnu knjižicu, overenu fotokopiju diplome Ekonomskog fakulteta na ime okrivljenog AA, te iskazom svedoka SS5, u kome je jasno i nedvosmisleno navela na koji način je kao ovlašćeno službeno lice izvršila upis u radnu knjižicu i na osnovu kojih dokumenata, kao i pisanih dokaza u spisima predmeta, a što se sve međusobno uklapa i potvrđuje, zbog čega su ocenjeni kao neosnovani suprotni žalbeni navodi branioca okrivljenog AA, kojima osporava utvrđeno činjenično stanje u pobijanoj presudi, a zasnovani na stavu da je sud trebao da prihvati kao istinitu odbranu okrivljenog AA, koji je negirao izvršenje krivičnog dela, ostajući pri predlozima sa glavnog pretresa o saslušanju svedoka SS i svedoka SS1, a što je i po oceni ovoga suda neprihvatljivo, imajući u vidu nesumnjivo utvrđeno činjenično stanje, te da su takvi predlozi branioca suvišni i sračunati na odugovlačenje krivičnog postupka, kako pravilno prvostepeni sud zaključuje u pobijanoj presudi.

Osim toga, ovaj sud je uvažavanjem žalbe branioca okrivljenog AA, u pogledu pravne kvalifikacije i odluke o krivičnoj sankciji, našao:

da prvostepeni sud nije pravilno primenio zakon kada je krivično-pravne radnje okrivljenog AA kvalifikovao kao krivično delo falsifikovanje isprave iz člana 233 stav 3 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije u sticaju sa krivičnim delom navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije, jer po oceni ovoga suda u protivpravnim radnjama okrivljenog AA stiču se obeležja samo jednog krivičnog dela i to navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije.

Ovo jer iz činjeničnog opisa proizlazi da je predmetna diploma upotrebljena prilikom overavanja odgovarajućih podataka u radnoj knjižici, čime su ostvarena upravo obeležja krivičnog dela iz člana 235 stav 2 tačka 1 KZ RS, te je, samim tim, upotreba ove diplome sredstvo izvršenja ovog krivičnog dela i sama ta činjenica ukazuje da ne može istovremeno činiti i obeležje krivičnog dela falsifikovanja isprave, pa je ovaj sud uvažavajući žalbu branioca okrivljenog AA, preinačio pobijanu presudu u pogledu pravne kvalifikacije i krivično-pravne radnje okrivljenog AA pravno kvalifikovao kao krivično delo navođenje na overavanje neistinitog sadržaja iz člana 235 stav 2 u vezi stava 1 Krivičnog zakona Republike Srbije i za isto delo mu izrekao uslovnu osudu, tako što mu je utvrdio kaznu zatvora u trajanju od tri meseca i istovremeno odredio da se kazna neće izvršiti ukoliko okrivljeni za vreme od jedne godine ne izvrši novo krivično delo, nalazeći da je takva krivična sankcija srazmerna težini izvršenog krivičnog dela, stepenu krivice okrivljenog AA, kao izvršioca krivičnog dela, te da je u konkretnom slučaju takva krivična sankcija dovoljna da bi se u okviru opšte svrhe izricanja krivičnih sankcija ostvarila svrha kažnjavanja.

Žalbeni navodi branioca okrivljenog, u kojima govori o zastarelosti krivičnih dela koja su okrivljenom stavljena na teret, su ocenjeni kao neosnovani, jer je za krivično delo iz člana 235 stav 2 tačka 1 KZ RS zaprećena kazna zatvora od tri meseca do pet godina, isto je izvršeno 2003. godine, te od izvršenog krivičnog dela nije prošlo deset godina, koliko je apsolutni rok zastare za ova krivična dela, u smislu člana 103 stav 1 tačka 5 i odredbi člana 104 tačka 6 Krivičnog zakonika.

Iz iznetih razloga, a na osnovu člana 388 ZKP-a i člana 391 ZKP-a, odlučeno je kao u izreci ove presude.

Zapisničar PREDSEDNIK VEĆA-SUDIJA
Slađan Lazić, s.r. Slobodan Rašić, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić

AZ/MI