APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

14.10.2011.

Gž2 958/11

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž2 br.-958/11
Dana 14. oktobra 2011. godine
B E O G R A D

U I M E N A R O D A

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Slavice Srećković, predsednika veća, Vladislave Milićević i Sanje Pejović, članova veća, u parnici tužioca mal. AA, čiji je zakonski zastupnik AA1, i u pravnoj stvari tužilje AA2, čiji je zajednički punomoćnik AB, advokat, protiv tuženog BB, čiji je punomoćnik BA, advokat, radi izmene odluke o izdržavanju, odlučujući o žalbi tuženog izjavljenoj protiv presude Osnovnog suda u Boru P2. 102/11 od 30. juna 2011. godine, u sednici veća održanoj dana 14. oktobra 2011. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana žalba tuženog i POTVRĐUJE presuda Osnovnog suda u Boru P2.br. 102/11 od 30. juna 2011. godine, u usvajajućim delovima stava prvog i drugog izreke, i u delu stava drugog kojim se menja pravnosnažna presuda Opštinskog suda u Boru P.br. 164/09 od 18.03.2009. godine, te u stavu trećem izreke.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Boru P2.br. 102/11 od 30.06.2011. godine, u usvajajućim delovima stava prvog i drugog izreke obavezan je tuženi da doprinosi izdržavanju tužilaca i to: sina mal. AA sa po 15% a ćerku AA2 sa po 17% svojih mesečnih primanja iz radnog odnosa, umanjenih za poreze i doprinose za obavezno socijalno osiguranje, za oba deteta počev od 12.05.2011. godine, pa ubuduće i to do 15.-og u mesecu za tekući mesec, s tim što je obavezan da za oba tužioca zaostale rate isplati odjednom, sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svake rate pojedinačno pa do isplate i to na taj način što je obavezan da za mal. tužioca AA isplate vrši preko njegovog zakonskog zastupnika, majke AA1, a za tužilju AA2 lično na ruke. U odbijajućim delovima stava prvog i drugog izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev u preostalom delu, i to za tužioca mal. AA u iznosu od 5%, do traženih 20%, a za tužilju AA2 u iznosu od 3%, do traženih 20%, od mesečnih primanja tuženog iz radnog odnosa, umanjenih za poreze i doprinose za obavezno socijalno osiguranje. Ovakvom odlukom o izmeni odluke o izdržavanju, promenjena je pravnosnažna presuda Opštinskog suda u Boru P.br. 164/09 od 18.03.2009. godine. Stavom trećim izreke obavezan je tuženi da tužiocima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 13.025,00 dinara.

Protiv navedene presude tuženi je blagovremeno izjavio žalbu iz svih zakonom predviđenih razloga.

Ispitujući pravilnost prvostepene presude u smislu odredbe čl. 372 ZPP-a, Apelacioni sud u Beogradu je našao da je žalba tuženog neosnovana.

U sprovedenom postupku nisu učinjene apsolutno bitne povrede odredaba parničnog postupka iz čl. 361 st. 2 ZPP-a, na koje Apelacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema činjeničnom stanju utvrđenom u prvostepenom postupku, pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Boru P.br. 164/09 od 18.03.2009. godine, razveden je brak između tuženog i AA1 kojoj su na samostalno vršenje roditeljskog prava poverena deca, AA i AA2, s tim što je tuženi obavezan da doprinosi izdržavanju dece mesečno ponaosob za svakog, sa po 7.500,00 dinara i to od pravnosnažnosti presude pa ubuduće, za svaki mesec unapred najkasnije do 20.-og u mesecu za tekući mesec, a preko zakonskog zastupnika mal. dece, AA1. Maloletni tužilac AA rođen je _. godine, a tužilja AA1 _. godine i nakon razvoda braka, oboje žive sa svojom majkom AA1 u stanu njenih roditelja u _, besplatno, s tim što njihova majka plaća samo komunalnu naknadu, struju i telefon. Majka tužilaca je zaposlena u STRK „VV“ i mesečno zarađuje između 14.440,00 i 16.700,00 dinara, a ne poseduje drugu imovinu ili prihode i nema drugih obaveza izdržavanja osim prema tužiocima. Što se tiče ekonomskih mogućnosti tuženog, utvrđeno je da je on zaposlen u „VV1“ u _ i prosečno mesečno primanje mu je 67.417,41 dinara, a osim prema tužiocima ima obavezu izdržavanja i prema detetu iz sadašnje zajednice koje je rođeno 24.11.2010. godine, s tim što njegova sadašnja supruga nije zaposlena, a sa njima u njegovom stanu u _, živi i ćerka njegove sadašnje supruge iz prethodne zajednice, koja prima izdržavanje od svog oca u iznosu od 20.500,00 dinara. Tuženi ima i obavezu otplate kredita, koji je uzeo još za vreme trajanja zajednice sa majkom tužilaca, koji mesečno iznosi 66,70 evra, počev od jula 2011. godine. Prema podacima nadležnog ministarstva, minimalna suma izdržavanja iznosi 18.000,00 dinara.

Imajući u vidu sve navedeno, po nalaženju Apelacionog suda, pravilno je prvostepeni sud utvrdio da su se od donošenja prethodne odluke izmenile okolnosti koje su od značaja za izdržavanje, a od prethodne odluke o visini izdržavanja za tužioce, prošlo je oko dve godine i potrebe su im povećane. Pri tome, prvostepeni sud je imao u vidu sve okolnosti od značaja za donošenje odluke, potrebe tužilaca, njihov uzrast (14 i 18 godina), ukupne mesečne potrebe za ishranom, odećom i obućom, sredstvima za higijenu i razonodu, potrebe školovanja (mal. AA završio _. razred OŠ, a AA2 _. razred srednje škole), ali istovremeno i imovinske prilike i situaciju u kojoj se nalaze dužnici obaveze izdržavanja, majka tužilaca i tuženi, pa je odmerio da su ukupne mesečne potrebe 14.000,00 za AA i 16.000,00 dinara za AA2. Osim toga, sud je imao u vidu i nužnost da deca prate standard svojih roditelja i sredine u kojoj žive, pa je pravilno primenio odredbe čl. 162 st. 2 i 3 i čl. 164 Porodičnog zakona, jer dosuđeni iznosi alimentacije omogućavaju tužiocima najmanje takav životni standard kakav uživa tuženi kao dužnik izdržavanja, pri čemu Apelacioni sud nalazi da se sa dosuđenim iznosima neće ugroziti ni egzistencija tuženog kao ni lica koje je po zakonu dužan da izdržava. Zbog toga su neosnovani navodi žalbe tuženog da je prvostepeni sud previsoko odredio visinu izdržavanja, da će mu egzistencija biti ugrožena, a sve imajući u vidu sveukupne okolnosti utvrđenog činjeničnog stanja, pre svega činjenice da je stambeno obezbeđen i stalno zaposlen.

Odluka o troškovima doneta je u smislu odredbe čl. 149 i 150 ZPP-a i čl. 207 Porodičnog zakona sve imajući u vidu uspeh tužilaca u sporu i troškova koje su imali na ime sastava tužbe i zastupanja od strane advokata po važećoj AT.

Na osnovu svega napred izloženog Apelacioni sud je primenom odredbe čl. 375 ZPP-a odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija
Slavica Srećković, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić