APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

6.03.2013.

Gž1 1408/13

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž1 1408/13
Dana: 06.03.2013. godine
B E O G R A D
Nemanjina br. 9

U IME NARODA

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija: Borivoja Živkovića, predsednika veća, Vesne Martinović i Snežane Vitošević, članova veća u parnici iz radnog odnosa tužioca AA, koga zastupa advokat AB, protiv tuženog "BB", koga zastupa BA, radi naknade štete, vrednost predmeta spora 1.750.000,00 dinara, odlučujući o izjavljenoj žalbi tužioca protiv presude Osnovnog suda u Šapcu, Sudske jedinice Koceljeva III-1P1. 857/2010 ( 2007 ) od 27.11.2012. godine, doneo je u sednici veća održanoj dana 06.03.2013. godine

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana žalba tužioca i POTVRĐUJE presuda Osnovnog suda u Šapcu, Sudske jedinice Koceljeva III-1P1. 857/2010 ( 2007 ) od 27.11.2012. godine u stavu jedan i usvajajućem delu stava tri njene izreke.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Šapcu, Sudske jedinice Koceljeva III-1P1. 857/2010 ( 2007 ) od 27.11.2012. godine u stavu jedan izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tuženi da mu isplati na ime naknade nematerijalne štete za pretrpljene duševne bolove zbog umanjenja opšte životne aktivnosti iznos od 400.000,00 dinara, za pretrpljene fizičke bolove iznos od 900.000,00 dinara i za pretrpljeni strah iznos od 450.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na ove iznose od 27.11.2012. godine do isplate kao neosnovan, stavom dva izreke utvrđeno je da je tužba u povodu zahteva za naknadu nematerijalne štete na ime terenskog obeštećenja povučena, dok je stavom tri izreke obavezan tužilac da tuženom isplati na ime troškova postupka iznos od 84.000,00 dinara u roku od 8 dana po prijemu presude a zahtev tuženog preko dosuđenog iznosa pa do traženo od 177.500,00 dinara odbijen kao neosnovan.

Protiv ove presude u pogledu odluke sadržane u stavu jedan i usvajajućem delu stava tri izreke tužilac je blagovremeno izjavio žalbu zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pravilnost i zakonitost pobijane presude u granicama ovlašćenja iz odredbe člana 372 ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 125/04 i 111/09 ) a u vezi odredbe člana 506 stav 1 novog ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 72/2011 ) Apelacioni sud u Beogradu kao drugostepeni sud je našao:

 žalba je neosnovana.

U postupku donošenja ožalbene presude u potvrđujućem delu njene izreke nema bitnih povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačka 1,2,5,7 i 9 ZPP, niti drugih bitnih povreda odredaba parničnog postupka koje bi bile od uticaja na njenu pravilnost i zakonitost u ovom delu.

Prema činjeničnom utvrđenju u postupku donošenja ožalbene presude sledi da je tužilac zasnovao radni odnos "BB1" na poslovima nadzornika smene u fabrici "BB2" 1986. godine, da je nakon više statusnih promena i privatizacije zasnovao radni odnos kod pravnog prethodnika tuženog na neodređeno vreme od 01.09.2004. godine u vezi čega je doneto rešenje o premeštaju od strane "BB1" na poslove sistem analitičara u "BB1A", da je u obrazloženju tog rešenja navedeno da je "BB1" kao osnivač prenela svoja osnivačka sredstva na svoja zavisna društva među kojima se nalazi i "BB1A", da je ovo društvo osnovano Odlukom o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 21.06.2004. godine, da je tužilac sa ovim društvom zaključio ugovor o radu pod brojem 1/29 od 01.2004. godine radi izvršavanja poslova sistem analitičara, da u opisu tih poslova spada da izvršilac organizuje i koordinira utvrđenu politiku kvaliteta društva, da predlaže mere za unapređenje kontrole kvaliteta, da evidentira rezultate rada, da uvodi i razrađuje nove metode za kontrolu kvaliteta, da vrši kontrolu i stalni uvid u neposredan rad prijemnog, procesnog i završnog kontrolisanja i kontrole kvaliteta vođenja računa u sprovođenju principa kvaliteta, da je tužilac sa navedenim društvom zaključio i Aneks ugovora o radu kojim su izmenjene odredbe o zaradi, da je tužilac bio u radnom odnosu kod tuženog od 23.01.2007. godine kada mu je rešenjem direktora otkazan ugovor o radu zbog prestanka potrebe za njegovim radom, da je kod tužioca utvrđeno profesionalno oboljenje obostrana simetrična redukcija sluha, a na osnovu ekspertize nalaza i mišljenja Instituta za medicinu rada od 03.08.2001. godine utvrđeno profesionalno oboljenje oštećenje sluha, da se tužilac u tri navrata javljao kod specijaliste za uho, grlo nos i Zdravstvenog centra u Šapcu, da je na prvom pregledu 19.12.2005. godine konstatovan gubitak sluha 46,9 % po F.S skali, da je na drugom pregledu 18.09.2006. godine konstatovan gubitak sluha od 62 % po FS skali dok na trećem pregledu 11.12.2007. godine konstatovan gubitak sluha od 75,2% po FH skali, da se na sva tri audograma primećuje značajno odstupanje koštane od krive vazdušne sprovodljivosti, da taj nalaz ukazuje na mogućnost da je postojao prolazni poremećaj funkcije srednjeg uha ili eustahijeve trube, da je navedeni gubitak sluha posledica promena u unutrašnjem uhu, da je prema nalazu Instituta za medicinu rada Srbije od 07.03.2012. godine kod tužioca u periodu od 10,5 godina konstatovana progresija oštećena sluha od 10% po toj skali, da s obzirom na ranije konstatovano oštećenje sluha na hronične bolesti od kojih tužilac boluje ( šećerna bolest ) i na godine starosti i na protekli period sledi da progresija gubitka sluha u visini od 10% na FS skali nije posledica profesionalne prirode tj. progresije oštećenja sluha kod tužioca nije u uzročno posledičnoj vezi sa radom tužioca kod tuženog u periodu od 24.08.2004. godine do 23.01.2007. godine, da je ukupno umanjenje opšte životne aktivnosti zbog oštećenja sluha i sada iste visine kao u 2001. godini, da tužilac zbog umanjenja sluha u periodu od 24.08.2004. godine do 23.01.2007. godine nije pretrpeo nikakve fizičke bolove, da je profesionalno oštećenje sluha tužioca prisutno pre zaposlenja kod tuženog, a da progresija oštećenja sluha u periodu od 2001. godine do 2012. godine nije u vezi sa radom tužioca kod tuženog u periodu od 2004. godine do 2007. godine, te da ta progresija nije uticala na tok lečenja dijabetisa kao i depresivne tegobe kod tužioca koje su registrovane pre rada tužioca kod tuženog u periodu od 2004. godine do 2007. godine.

Na ovako pravilno i potpuno utvrđeno činjenično stanje prvostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo dajući za svoju odluku razloge koje u bitnom prihvata i ovaj sud kao drugostepeni u postupku njene žalbene kontrole.

Naime, prema odredbi člana 154 stav 1 Zakona o obligacionim odnosima ko drugome prouzrokuje štetu dužan je naknaditi je ukoliko ne dokaže da je šteta nastala bez njegove krivice.

Poštujući ovu pravnu normu da bi se konstituisala građansko pravna odgovornost za naknadu štete potrebno je da postoji uzročno posledična veza između radnje štetnika i štete na strani oštećenog. U ovoj materijalno pravnoj situaciji nema uzročno posledične veze između radnji tužene odnosno njenih pravnih prethodnika i štete nastale na strani tužioca. Kod tužioca je dijagnostikovano propisano oboljenje u vidu obostrane simetrične redukcije sluha što je posledica izloženosti povećanom nivou buke ali uzrok tog oboljenja nije nastao u vreme rada tužioca kod tuženog , odnosno njegovih pravnih prethodnika već na osnovu rada kod drugog pravnog lica. Radi toga pravilan je zaključak iz ožalbene presude da pošto tuženi nije pravni sledbenik privrednih društava u kojima je tužilac radio u vreme kada je utvrđeno profesionalno oboljenje što među strankama i nije sporno to je očigledno da između zdravstvenog stanja tužioca i radnji tužene ne postoji nikakva uzročno posledična veza – kauzalni neksus niti je tuženi učestvovao odnosno dao bitan doprinos u pogoršanju sluha kod tužioca svojim postupcima odnosno propustima. Ovo sa razloga što tužilac za naznačeni period rada kod tuženog odnosno njegovih pravnih prethodnika nije bio izložen nepovoljnim uslovima rada koji bi doprineli pogoršanju dijagnostikovanog oboljenja. Na to na jasan i precizan način ukazuje sadržaj dopunskog nalaza i mišljenja Komisije sudsko medicinskog veštačenja prema čijem sadržaju:

- progresija oštećenja sluha kod tužioca nije u uzročnoj posledičnoj vezi sa radom tužioca kod tuženog u periodu od 24.08.2004. godine do 23.01.2007. godine;

-da je kod tužioca 2001. godine što znači tri godine pre početka rada kod tuženog utvrđeno profesionalno oboljenje oštećenja sluha (profesionalno oštećenje sluha kod tužioca je nastalo pre zaposlenja kod tuženog);

-da progresija oštećenja sluha u periodu od 2001. godine do 2012. godine nije u vezi sa radom tužioca kod tuženog u periodu od 2004. godine do 2007. godine i da ta progresija nije uticala u toku lečenja dijabetisa kao i na depresivne tegobe kod tužioca koje su registrovane pre rada tužioca kod tuženog u periodu od 2004. godine do 2007. godine.

U prisustvu ovih razloga bez značaja su navodi žalbe tužioca da Institut odnosno njegov predstavnik nisu mogli da se izjasne na okolnost godišnjeg propadanja sluha. Ovo sa razloga što je odlučno za odluku u ovoj parničnoj stvari u pogledu postojanja uzročno posledičnog odnosa to šta je uzrok štete i kada je taj uzrok nastao i da li je rad tužioca kod tuženog, odnosno njegovih pravnih prethodnika doveo do pogoršanja već postojećeg oboljenja. Na sve te okolnosti u prisustvu prethodnih razloga Komisija za sudsko medicinsko veštačenje dala je jasan i potpun nalaz mišljenje(rad kod tuženog nije uzrok oboljenja nije doprineo njegovoj progresiji) a nema činjenično pokriće ni navod žalbe da institut nije dovoljno cenio uslove rada dok je paušalna njegova tvrda da nisu dovoljno proučeni spisi predmeta.

Ukazivanje na nalaz i mišljenje veštaka dr VV je pravilno vrednovan od strane Komisije veštaka i bio predmet njihove ocene. Pored toga podaci iz medicinske dokumentacije tužioca su dovoljna potvrda kada je nastalo profesionalno oboljenje – kod tužioca je dijagnostikovano oboljenje pre zasnivanja radnog odnosa kod tuženog.

Isto tako iz iskaza predstavnika komisije SS datog na ročištu od 19.07.2012. godine utvrđeno je da je Institut vršio merenje sluha 2001. godine kada je tužiocu utvrđeno profesionalno oboljenje a potom i prilikom veštačenja i da je komisija utvrdila da nema direktne uzročno posledične veze između gubitka sluha tužioca za 10% njegovog rada kod tuženog i to imajući u vidu uslove rada kod tuženog. Procenat povećanja gubitka sluha nema uzročno posledične veze sa radom tužioca kod tuženog već je posledica i starenja tužioca.

Zbog toga su bez značaja i dalji navodi žalbe da ako Institut tvrdi da merenja sluha obavljena u Šapcu nisu precizna iz razloga koje je Komisija navela i da je isto tako moglo da se desi da je prilikom merenja u Institutu iz nekog razloga došlo do utvrđivanja vrednosti od 48% nema svoje dokazno pokriće koje bi imalo za posledicu potvrdu ove tvrdnje žalbe.

Navod žalbe da u pobijanoj presudi da tužilac koji je već imao profesionalno oboljenje nije odbijao da radi u uslovima pojačane buke i da na taj način nije pokušao da se zaštiti, te da sud nije razumeo motive tužioca, tj. njegovog straha da ostane bez posla ovde je pravno bez značaja iz dva razloga: što tužilac je bio dužan i da obavesti poslodavca o svojim zdravstvenim smetnjama a pored toga neosporno je utvrđeno da nema uzročno posledične veze između pogoršanja sluha kod tužioca i rada kod tuženog.

Konačno navod žalbe da je sud bezrezervno prihvatio nalaz i mišljenje komisije nema značaja. Ocena nalaza i mišljenja komisije se zasniva na pravilnoj primeni člana 8 ZPP a tužilac ni u prvostepenom postupku ni u postupku po žalbi nije pružio dokaze za suprotno, niti oborio činjenično utvrđenje iz naznačenog nalaza.

Kod izloženog pravilna je i negativna odluka o kamati koja kao sporedno potraživanje deli sudbinu glavnog potraživanja.

Pravilno je i rešenje o naknadi troškova parničnog postupka jer se isto zasniva na pravilnoj primeni člana 149 i 150 ZPP.

Sa izloženog a na osnovu odredbe člana 375 Zakona o parničnom postupku u vezi odredbe člana 506 stav 1 novog ZPP, odlučeno je kao u izreci ove presude.

Predsednik veća-sudija
Borivoje Živković

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić