APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

10.02.2011.

Gž 677/10

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD
Gž 677/10
Dana: 10.02.2011.godine
B E O G R A D

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Jasminke Stanojević, predsednika veća, Dragane Marinković i Lovorke Stojnov, članova veća, u parnici tužilje, AA, koju zastupa punomoćnik advokat AB, protiv tuženog BB, koga zastupa advokat BA, radi iseljenja, odlučujući o žalbi tuženog izjavljenoj protiv presude Četvrtog opštinskog suda u Beogradu P.br.3421/06 od 28.06.2007.godine, u sednici održanoj 10.02.2011.godine, doneo je

R E Š E Nj E

UKIDA SE presuda Četvrtog opštinskog suda u Beogradu P.br.3421/06 od 28.06.2007.godine i predmet UPUĆUJE Prvom osnovnom sudu u Beogradu na ponovno suđenje.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Četvrtog opštinskog suda u Beogradu P.br.3421/06 od 28.06.2007.godine, stavom prvim izreke usvojen je kao osnovan tužbeni zahtev tužilje i tuženi je obavezan da se sa svojim stvarima i članovima svog porodičnog domaćinstva iseli iz stana aa. Drugim stavom izreke, obavezan je tuženi da tužilji na ime troškova parničnog postupka isplati 24.100,00 dinara.

Protiv navedene presude žalbu je blagovremeno izjavio tuženi, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Tužilac je dostavio odgovor na žalbu.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 372. ZPP-a, Apelacioni sud je našao da je žalba osnovana.

U postupku pred prvostepenim sudom je utvrđeno da je sporni stan prvo dodeljen na korišćenje suprugu tužilje, a ocu tuženog u koji ugovor, kao i ugovor koji je posle njegove smrti zaključila tužilja kao nosilac stanarskog prava, kao članovi porodičnog domaćinstva nosioca stanarskog prava upisani su sinovi tužilje, tuženi BB, kao i sin BB1. Tužilja je ovaj stan otkupila 1992.godine, kada je između tužilje i tuženog, kao i njegovog brata, s obzirom da su zasnovali bračne zajednice, postignut dogovor u pogledu načina korišćenja stana, kao i u odnosu na troškove komunalnih usluga, s tim što su parnične stranke vodile odvojena domaćinstva. Nesporno je da poremećaj porodičnih odnosa između parničnih stranaka postoji, a ocenom izvedenih dokaza, sud je utvrdio da je do poremećaja odnosa došlo 2002.-2003.godine, s tim što tuženi, niti fizički niti verbalno nije zlostavljao svoju majku, već je između istih došlo do prekida komunikacije. Do poremećaja odnosa došlo je ne samo zbog neslaganja tužilje i tuženog, već i u pogledu načina korišćenja stana, što se sve odrazilo i na zajednički život parničnih stranaka u stanu, koji vode odvojena domaćinstva i između kojih ne postoje obaveze izdržavanja. Tuženi ispunjava svoje obaveze u pogledu troškova stanovanja (komunalnih usluga). Tužilja je sa drugim sinom, BB1, kao davaocem izdržavanja zaključila ugovor o doživotnom izdržavanju 24.02.2004.godine, kojim mu, kao naknadu za dato izdržavanje, ostavlja u svojinu predmetni stan.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je primenjujući odredbe člana 37. Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa, zaključio da tužilja kao vlasnik stana može zahtevati od tužnog, kao držaoca, povraćaj individualno određene stvari, zbog čega je usvojio tužbeni zahtev tužilje kao u izreci pobijane presude.

Apelacioni sud nalazi da se navedeno stanovište prvostepenog suda za sada ne može prihvatiti, jer zbog pogrešne primene materijalnog prava u dosadašnjem postupku nisu utvrđene sve bitne činjenice za odluku u ovoj parnici.

Naime, otkupom stana, tužilja kao nosilac stanarskog prava postala je vlasnik stana, a dotadašnji članovi porodičnog domaćinstva, pa i tuženi za koga je svojevremeno stan i dobijen na korišćenje, zadržao je pravo stanovanja u smislu člana 16. stav 3. Zakona o stanovanju („Službeni glasnik RS“ br.50/92....46/98). Njegovo iseljenje se može tražiti iz opravdanih razloga kako to predviđa član 36. istog Zakona, u koji između ostalog spadaju poremećeni međusobni odnosi, do mere netrpeljivosti i nepodnošljivosti zajedničkog življenja, do čega je došlo isključivo ili pretežno krivicom lica kome se otkazuje dalje korišćenje stana. Dakle, suprotno stavu prvostepenog suda, na odnose stranaka u ovoj parnici, ne mogu se primeniti odredbe Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa, već napred navedene odredbe Zakona o stanovanju, s obzirom da je tužilja postala vlasnik stana po osnovu ugovora o otkupu stana, na kome su članovi njenog porodičnog domaćinstva zadržali pravo stanovanja. Upravo zbog takve prirode međusobnih odnosa, uspostavljenih zaključenjem ugovora o otkupu stana, članovima porodičnog domaćinstva vlasnika stana, koji imaju pravo stanovanja, može se otkazati dalje korišćenje stana i tražiti njihovo iseljenje, samo iz opravdanih razloga.

U ponovnom postupku, prvostepeni sud će utvrditi navedene činjenice i okolnosti i brižljivom ocenom izvedenih dokaza oceniti da li je između tužilje, kao vlasnika stana i tuženog, kao ranijeg člana porodičnog domaćinstva, postoje poremećeni međusobni odnosi u toj meri da se tuženi sa svojom porodicom iz tog stana mora iseliti, kao i razloge zbog kojih je došlo do takvih odnosa, imajući pri tom u vidu okolnost da imaju uređen način korišćenja predmetnog stana tako da svaka stranka sa članovima svoje uže porodice ima po odvojenu sobu na korišćenje.

Ukinuta je i odluka o troškovima postupka, jer ista zavisi od odluke o glavnoj stvari.

Na osnovu člana 377. stav 2. ZPP-a, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća-sudija
Jasminka Stanojević s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić