APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

31.03.2011.

Gž 655/11

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž 655/11
Dana 31.03.2011. godine
B E O G R A D

U IME NARODA

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Olge Sokić, predsednika veća, Dragane Mirosavljević i Milanke Vukčević, članova veća, u pravnoj stvari tužilje AA, koju zastupa AB, advokat iz Beograda, _, protiv tužene BB, koju zastupa BA, advokat iz Beograda, _, radi otkaza ugovora i iseljenja, vrednost predmeta spora 501.000,00 dinara, odlučujući o žalbi tužilje izjavljene protiv presude Prvog osnovnog suda u Beogradu P.br.54044/2010 od 17.03.2010.godine, u sednici veća održanoj dana 31.03.2011.godine, doneo je sledeću

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana žalba tužilje i POTVRĐUJE presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P.br.54044/2010 od 17.03.2010.godine.

O b r a z l o ž e nj e

Pobijanom presudom odbijen je tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila otkaz ugovora o korišćenju trosobnog stana na prvom spratu zgrade u Beogradu u ul.aa koji tužena koristi na osnovu rešenja Četvrtog opštinskog suda u Beogradu R.3990/89, koje takav ugovor zamenjuje, kao i da se tužena iseli iz predmetnog stana i isti prazan od lica i stvari preda na korišćenje tužilji u roku od 15 dana od dana prijema presude, kao neosnovan. Stavom drugim izreke, obavezana je tužilja da tuženoj na ime parničnih troškova plati iznos od 261.850,00 dinara u roku od 15 dana po prijemu prepisa presude.

Protiv navedene presude tužilja je blagovremeno izjavila žalbu pobijajući istu zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Tužena je dala odgovor na žalbu sa predlogom kao u odgovoru.

Ispitujući pravilnost pobijane presude u smislu člana 372 ZPP, Apelacioni sud je našao:

žalba nije osnovana.

U provedenom postupku nema bitnih povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačke 1, 2, 5, 7 i 9 ZPP na koje drugostepeni sud pazi po službenoj dužnosti, a ne stoji ni povreda iz tačke 12 navedenog stava, na koju se žalbom ukazuje, jer je doneta odluka jasna i razumljiva, sadrži razloge o bitnim činjenicama koji nisu u suprotnosti sa dokazima izvedenim u postupku.

Predmet ove pravne stvari je zahtev tužilje za otkaz ugovora o korišćenju stana iz razloga predviđeni odredbom člana 35 stav 1 tačke 1, 3 i 4 Zakona o stanovanju i iseljenje tužene.

Prema utvrđenju prvostepenog suda, tužilja je vlasnik stana na prvom spratu zgrade u aa koji koristi tužena zajedno sa ćerkom AA1, kao članom porodičnog domaćinstva, a po osnovu rešenja Četvrtog opštinskog suda u Beogradu R.3990/89 koje zamenjuje ugovor o korišćenju stana. Ćerka tužene je dobila dete, te je zet tužilje AA2 u periodu od 1995.godine do 2003.godine stan koristio i u istom živeo, mada je bio prijavljen sa prebivalištem na adresi stana svojih roditelja. Zatim, da je usled kvara na mašini za pranje veša u stanu tužene došlo do curenja vode u stan ispod, stim da je kvar saniran, a da je kasnije došlo i do kvara na vodovodnoj instalaciji u kuhinji stana tužene, zbog čega je došlo do curenja vode i pričinjavanja štete na stanu ispod stana tužene. Prema mišljenju veštaka do curenja vode je došlo na odvodnoj cevi u koti međuspratne konstrukcije a saniranje tog kvara spada u tekuće održavanje. Navedeni kvar je otklonio svedok SS prema čijem mišljenju raniji majstor nije dobro sanirao kvar na vodovodnoj instalaciji, zbog čega je i došlo do curenja vode. Tužena je bila vlasnik prizemne vikend kuće u Grockoj, površine od 32 m2, koju je tužena tokom ove parnice ugovorom o kupoprodaji od 19.09.2001.godine prodala SS1 i SS2. Kupac je izvršio adaptaciju i rekonstrukciju kupljene vikend kuće, jer je ista bila sagrađena od trećerazrednog materijala, a unutrašnji zidovi i krov su bili urušeni, što je utvrđeno iz iskaza svedoka SS3. Na placu gde se nalazila kuća nema vode, a plac je udaljen oko 2,5 kilometra od centra Grocke, a 250-300 metara od puta Grocka – Smederevo kojim ne saobraća gradski prevoz već prigradski saobraćaj.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je po nalaženju Apelacionog suda postupio prvostepeni sud kada je tužbeni zahtev tužilje odbio. Odredbom člana 35 stav 1 tačka 3 Zakona o stanovanju propisano je da zakupac može dati otkaz ugovora o zakupu stana ako se i posle opomene nanosi šteta stanu, zajedničkim prostorijama i instalacijama ili uređajima u stambenoj zgradi. U konkretnom slučaju činjenica da je došlo do kvara na veš mašini usled čega i do prodora vode u stan ispod stana tužene, kao i do problema u odvodu vode iz sudopere u međuspratnoj konstrukciji, zbog čega je došlo do izlivanja vode u stan ispod stana tužene, koji kvarovi su sanirani i uzrok curenja vode otklonjen, u takvoj situaciji i po nalaženju Apelacionog suda, nisu ispunjeni uslovi za otkaz ugovora o korišćenju stana predviđeni tačkom 3 navedenog člana jer okolnosti zbog kojih je došlo do curenja vode ne ukazuju da je šteta koja je curenjem vode pričinjena u stanu posledica namere i nepažnje tužene u korišćenju uređaja i instalacije u stanu.

S obzirom na utvrđeno da je tužena posedovala vikend kuću male površine bez vode uz to trošne i dosta udaljene od puta, takav objekat i po nalaženju Apelacionog suda ne može predstavljati useljiv odgovarajući stan, jer vikend kuća ni po nameni ni po veličini, udobnosti i mestu na kojem se nalazi, ne predstavlja odgovarajući stan u smislu člana 35 stav 1 tačka 4 Zakona o stanovanju za porodično domaćinstvo tužene, imajući u vidu da stan koji tužena koristi u svojstvu nosioca stanarskog prava je po strukturi trosoban, nalazi se na prvom spratu stambene zgrade u najužem centru grada. Stoga je pravilan zaključak prvostepenog suda da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za otkaz ugovora o korišćenju stana u smislu napred navedenog člana Zakona o stanovanju.

Tužena stan u aa koristi u svojstvu nosioca stanarskog prava po osnovu rešenja suda koji zamenjuje ugovor o korišćenju stana zajedno sa svojom ćerkom kao članom porodičnog domaćinstva. Okolnost što je tužena nakon što je njena ćerka dobila dete dozvolila ćerkinom mužu da stan koristi, ne može i po nalaženju Apelacionog suda predstavljati otkazni razlog iz člana 35 stav 1 tačka 1 Zakona u pitanju. Korišćenje stana od strane zeta tužene u periodu od 1995.do 2003.godine predstavlja samo faktičko korišćenje stana, a povodom zasnivanja porodice sa ćerkom tužene. Pravo na zasnivanje porodice obuhvata i pravo na zajednički porodični život supružnika i njihove dece u smislu člana 8 Konvecije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Stoga se žalbom tužilje neosnovano ukazuje da omogućavanje korišćenja stana u svojini građana članu uže porodice, ćerke nosioca stanarskog prava, a koji nije naveden u ugovoru o korišćenju stana predstavlja razlog za otkaz ugovora obuhvaćen članom 35 stav 1 tačka 1 Zakona o stanovanju, budući da zet tužene useljenjem u stan je bio samo njegov faktički korisnik bez sticanja svojstva člana porodičnog domaćinstva nosioca stanarskog prava odnosno zakupca stana. Sporni stan je u vlasništvu tužilje i već je opterećen stanarskim pravom, pa se omogućavanje porodičnog života suprugu člana porodičnog domaćinstva zakupca (ćerke) kao mešanje u pravo na imovinu tužilje zbog zaštite prava tužene na porodični život ne može smatrati nesrazmernim u smislu člana 1 Prvog protokala uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Stoga, ponašanje tužene kao nosioca stanarskog prava koja je svom zetu i unuki omogućila korišćenje stana ne predstavlja takvo kršenje zabrane iz člana 35 stav 1 tačka 1 Zakona o stanovanju zbog koje bi se nosiocu stanarskog prava mogao otkazati ugovor o korišćenju stana.

S obzirom na izloženo, bez uticaja je da li je zet tužene stan koristio u smislu kontinuiranog stanovanja ili povremeno, s obzirom na pravo člana porodičnog domaćinstva – ćerke nosioca stanarskog prava na zasnivanje porodice i u vezi toga pravo na porodični život nosioca stanarskog prava sa svojom ćerkom, zetom i unukom.

Iz svih napred iznetih razloga su kao neosnovani ocenjeni ostali žalbeni navodi tužilje vezani za pravilnost datog zaključka prvostepenog suda o neosnovanosti postavljenog tužbenog zahteva, pa imajući u vidu da je pravilna i odluka o troškovima s obzirom da je ista doneta u skladu sa odredbama člana 149 i 150 ZPP, to je žalba odbijena kao neosnovana, te je shodno članu 375 ZPP odlučeno kao u izreci.

PREDSEDNIK VEĆA-SUDIJA
Olga Sokić s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj sudske pisarnice
Svetlana Antić