APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

22.06.2011.

Gž 246/11

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž 246/11
Dana: 22.06.2011. godine
B E O G R A D

U I M E N A R O D A

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Vesne Obradović, predsednika veća, Vere Petrović i Radmile Đurić, članova veća, u parnici tužioca AA, koga zastupa punomoćnik AB, advokat, protiv tuženog "BB", radi naknade štete, odlučujući o žalbi tuženog izjavljenoj protiv međupresude Opštinskog suda u Kladovu P.386/07 od 27.04.2009. godine, u sednici veća održanoj dana 22.06.2011. godine, doneo je

P R E S U D U

POTVRĐUJE SE međupresuda Opštinskog suda u Kladovu P.386/07 od 27.04.2009. godine, a žalba tuženog PD „Hidroelektrane Đerdap“ DOO Kladovo ODBIJA kao neosnovana.

O b r a z l o ž e nj e

Međupresudom Opštinskog suda u Kladovu P.386/07 od 27.04.2009. godine utvrđeno je da je tuženi "BB" odgovoran za nastalu štetu na porodičnoj stambenoj zgradi površine 156m2 koja se nalazi na kp.br.aa KO aa1 i pomoćnoj zgradi površine 45m2 koja se nalazi na parceli broj aa2 i pomoćnoj zgradi od 120m2, zbog uspora Dunava.

Protiv navedene međupresude žalbu je blagovremeno izjavio tuženi zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Tužilac je dostavio odgovor na žalbu tuženog.

Ispitujući pravilnost pobijane međupresude u smislu odredbe člana 372 ZPP-a, Apelacioni sud je našao da je žalba tuženog neosnovana.

U sprovedenom postupku nisu učinjene bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačka 1,2,5,7 i 9 ZPP-a, na koje drugostepeni sud pazi po službenoj dužnosti, niti se u žalbi tuženog ukazuje na postojanje takvih bitnih povreda postupka, zbog kojih bi se pobijana međupresuda morala ukinuti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je vlasnik i držalac porodične stambene zgrade površine 156m2 koja se nalazi na kp.br.aa KO aa1 i pomoćne zgrade površine 45m2 koja se nalazi na parceli aa2 i pomoćnoj zgradi od 120m2, a koje su izgrađene glavni objekat 1967 godine a pomoćni 1970 i 1975-1976 godine te da su postojali pre izgradnje Hidroelektrane „Đerdap 2“ koja je počela sa radom 1987 godine. Iz nalaza i mišljenja komisije veštaka Geološkog instituta Srbije utvrđeno je da je teren na kome se nalaze predmetni objekti u inžinjersko geološkom smislu stabilan i nalazi se na rečnoj terasi Dunava. Objekat je izgrađen od materijala i tehnologijom koja je u vreme izgradnje istog bila na visoko tehničko-tehnološkom nivou. Objekat je pretrpeo oštećenja nakon izgradnje brane Đerdapa 2. Naime iz nalaza i mišljenja veštaka proizilazi da pre uspora tlo nije bilo pod uticajem podzemne vode, ali da nakon stvaranja uspora isto je u većem periodu godine u zoni sa podzemnom vodom ili pod uticajem kapilarnog penjanja te da u toj zoni gde je povećan sadržaj vode u tlu, posledica je smanjenje nosivosti tla. Izgradnjom brane povećan je nivo podzemne vode, tlo je postalo vodozasićeno pa površinska voda ima kraći put za poniranje, te je komisja veštaka donela zaključak da je uspor Dunava tj. da je ritmičko povećavanje i smanjivanje nivoa podzemne vode uzrok nastanka štete na objektima tužioca.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, a naročito imajući u vidu nalaz i mišljenje komisije veštaka Geološkog instituta Srbije, prvostepeni sud je zaključio da je uspor Dunava uzrok nastanka štete na objektima tužioca, pa je odlučio kao u izreci pobijane međupresude.

Na potpuno i pravilno utvrđeno činjenično stanje, prvostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo, kada je utvrdio da je tuženi odgovoran za nastalu štetu na stambenim objektima tužioca, tj. da je oštećenje tužiočevih objekata u uzročnoj vezi sa dizanjem nivoa podzemnih voda reke Dunav, nastalih izgradnjom „HE Đerdap 2“, zbog čega je u smislu čl. 185 ZOO dužan da tužiocu naknadi štetu. Za odluku koju je doneo prvostepeni sud je dao dovoljne i jasne razloge, koje prihvata i ovaj sud.

Sud je cenio žalbene navode tužene da je međupresuda zasnovana na bitnoj povredi odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačka 12 ZPP-a, s obzirom da u istoj nisu navedeni razlozi o odlučnim činjenicama i to u pogledu vremena izgradnje stambenih objekata tužioca, da li su objekti izgrađeni uz postojanje projekta, građevinske i upotrebne dozvole, da li postoje propusti u načinu izgradnje objekata i slično, pa je našao da su isti neosnovani, budući da je prvostepeni sud utvrdio da su objekti tužioca izgrađeni 1967, 1970 i 1975 godine, od materijala i putem tehnologije koja je u to vreme bila na visokom tehničko-tehnološkom nivou, da je tlo na kome se ovi objekti nalaze bilo vodopropusno i vodoocedno pre puštanja u rad brane tuženog, te da nije bilo pukotina, niti drugih oštećenja na ovim objektima, to je po nalaženju drugostepenog suda, prvostepeni sud utvrdio sve odlučne činjenice i u međupresudi naveo razloge o istim.

Neosnovani su i navodi iz žalbe tuženog kojima se osporava stručnost veštaka Geološkog instituta Srbije. Naime, predmetno veštačenje je obavila komisija sačinjena od tri veštaka – diplomirana inženjera geologije, koja je određena od strane vd direktora Geološkog instituta Srbije na osnovu stručne spreme i prakse, a u skladu sa Zakonom o geološkim istraživanjima („Službeni Glasnik RS“ br.44/95), budući da isti poseduju sve potrebne kvalifikacije za ovu vrstu veštačenja.

Sud je cenio i žalbene navode tuženog da je prvostepeni sud pogrešno dao zadatak komisiji veštaka da utvrde da li je uzrok štete na predmetnim objektima tužioca uspor Dunava, te da je zadatak veštaka trebalo da bude utvrđivanje svih uzroka nastanka štete i njihove korelacije – pojedinačnog doprinosa nastanka šteti a ne utvrđivanje samo jednog uzroka, pa je našao da su isti neosnovani. Naime, pravilno je prvostepeni sud odredio zadatak za veštačenje iz oblasti geologije na okolnost da li je uspor Dunava i podzemne vode uzrok nastanku štete na objektima tužioca, na osnovu kog je komisija veštaka dala svoj nalaz i mišljenje da je uspor Dunava odnosno, povećanje nivoa vode koje je dugotrajno, prouzrokovalo oštećenja na stambenim objektima tužioca, pri čemu su veštaci imali u vidu i sve okolnosti konkretnog slučaja, a naročito vreme izgradnje ovih stambenih objekata, kvalitet gradnje, vreme puštanja u rad brane tuženog, kvalitet terena i vodopropusnosti tla na kome se nalaze objekti tužioca u periodu pre i nakon puštanja u rad ove brane. Stoga je i po nalaženju ovog suda nalaz i mišljenje komisije veštaka stručan. Ovo tim pre što je u ovom predmetu veštačila komisija u sastavu od tri veštaka a koji su određeni od Geološkog instituta Srbije, i isti su se argumentovano izjasnili na sve primedbe tuženog, te je prvostepeni sud pravilno odbio predlog tuženog za novo veštačenje od strane Građevinskog fakulteta Beograd, kao suvišan.

Sud je cenio i ostale žalbene navode tuženog, ali nalazi da su bez uticaja na drugačiju odluku, pa ih nije posebno obrazlagao.

Iz izloženih razloga, primenom odredbe člana 375 ZPP-a, odlučeno je kao u izreci.

PREDSEDNIK VEĆA SUDIJA
Vesna Obradović, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić