Republika Srbija
Apelacioni sud u Beogradu
Court of Appeal in Belgrade
Српски ћирилица Srpski latinica English
1.06.2011.

Gž 15476/10

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž 15476/10
Dana 01.06.2011. godine
B E O G R A D

 

U IME NARODA

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Vesne Obradović, predsednika veća, Vere Petrović i Radmile Đurić, članova veća, u parnici tužilaca AA i AA1 i umešača na strani tužilaca AA2, čiji je zajednički punomoćnik AB advokat, protiv tuženog JKP “Beogradske elektrane” iz Beograda, ul. Savski nasip br. 11a, radi činidbe, odlučujući o žalbi tuženog izjavljenoj protiv presude Prvog osnovnog suda u Beogradu P. 12354/10 od 21.06.2010. godine, u sednici veća održanoj dana 01.06.2011. godine, doneo je


P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana žalba tuženog JKP “Beogradske elektrane” i POTVRĐUJE presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P. 12354/10 od 21.06.2010. godine.


O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P. 12354/10 od 21.06.2010. godine u stavu prvom izreke obavezan je tuženi da ukloni i izmesti iz zgrade podstanicu za centralno grejanje i sve prateće instalacije koje su instalirane u kotlarnici koja se nalazi u podrumu levo od ulaza u zgradu aa1 ispod stana u vlasništvu tužioca AA1, da ukloni i izmesti iz zgrade tri ekspanziona suda sa svim pratećim instalacijama koji se nalaze na tavanu zgrade aa1, kao i sve metalne cevi koje povezuju opremu u podstanici i ekspanzione sudove na tavanu zgrade, te druge instalacije elektro opreme i vodovodnih cevi vezanih za podstanicu i ekspanzione sudove, te da uspostavi pređašnje stanje i uvede centralno grejanje za sva četiri stana u zgradi.

Stavom drugim izreke obavezan je tuženi da tužiocima solidarno nadoknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 262.800,00 dinara.

Protiv navedene presude žalbu je blagovremeno izjavio tuženi zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka, zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Tužioci su dali odgovor na žalbu.

Ispitujući pravilnost pobijane presude, u smislu člana 372 ZPP-a, Apelacioni sud je našao da žalba tuženog nije osnovana.

U sprovedenom postupku nisu učinjene bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačka 1, 2, 5, 7 i 9 Zakona o parničnom postupku, na koje drugostepeni sud pazi po službenoj dužnosti, niti se u žalbi tuženog ukazuje na postojanje takvih bitnih povreda postupka zbog kojih bi se pobijana presuda morala ukinuti.

Iz utvrđenog činjeničnog stanja proizilazi da su tužioci i umešač na strani tužilaca vlasnici stana u zgradi aa1 koja se sastoji od četiri stana, na dva nivoa i suterenskim delom u kome se nalaze garaže i podrumska prostorija sa postojećom spornom podstanicom u kojoj je smeštena oprema pod pritiskom za grejanje. Prvobitna toplotna stanica u ovoj zgradi ugrađena je 1984. godine za objekte vojno stambenog fonda u naselju _ i pripojena na daljinski sistem grejanja i toplotnu energiju, toplane VTI Žarkovo. 1996. godine održavanje toplotne mreže predmetne podstanice preuzima tuženi JKP “Beogradske elektrane”. U toku 2003. - 2004. godine tuženi je ovu toplotnu podstanicu povezao na toplovodnu mrežu TO “Cerak” što je iziskivalo adaptaciju iste – uklanjanje stare i ugradnja nove opreme za rad po radnim parametrima i tehnološkom režimu TO “Cerak”.

Iz nalaza i mišljenja sudskog veštaka mašinske struke VV je utvrđeno da je adaptacija predmetne podstanice obavljena bez projekta i da od tehničke dokumentacije postoji samo aksinometrijska skica sa specifikacijom opreme bez podataka o tehničkom prijemu podstanice, kao i drugom tehničkom dokumentacijom o ugrađenoj opremi – izmenjivačima toplote, ventilima sigurnosti, proizvodnoj dokumentaciji ekspanzionih sudova. Sam prostor u kojem je smeštena podstanica nije projektovan za ovu vrstu opterećenja – temperature, vibracije, rezonacije, udara, buke i slično. Oprema podstanice je sabijena, a prostor iskorišćen maksimalno. Dimenzije podstanice u objektu su 3,9h2,15h2,15 što je pet puta manji prostor od minimalne dimenzije toplotne podstanice za kapacitet od 1.000 kilovata a koja je ugrađena u navedenoj podstanici i čije dimenzije treba da iznose 6,5h5,5h2,6 metara. Zidovi kotlarnice, kao i zidovi podrumskih hodnika i podrumskih ostava su oštećeni – ispucali i to po horizontalnim pravcima, kosim “ispadajućim pravcima” a takođe i po plafonskim – zidnim holkerima. Oštećenja na objektu su nastala od rada podstanica i pratećih instalacija, ista nisu sanirana, uzrok ostaje isti, tako da su moguća dalja oštećenja. Preko ove podstanice greje se 48 objekata u ovom naselju. Nakon navedene adaptacije sporne podstanice i njenog priključenja na toplotnu mrežu TO “Cerak”, tužioci kao i umešač na strani tužilaca koji su ne samo vlasnici stanova u predmetnoj zgradi, već i u istima žive sa članovima svojih porodica, trpe, pogotovu za vreme grejne sezone, buku, vibracije i visoku temperaturu u svom stambenom prostoru, zidovi njihovih prostorija su oštećeni – ispucali i naprsli sa izvesnom tendencijom nastanka dalje štete u različitim vidovima. Među strankama nije bilo sporno da je drugotužilac isključio rad pumpi u predmetnoj podstanici pre nekoliko godina, da je radnicima tuženog onemogućen prilaz predmetnoj podstanici radi održavanja iste, obzirom da im to ne dozvoljavaju tužioci i da stanari predmetne zgrade kao i ostalih 48 objekata za vreme grejne sezone, nemaju adekvatno grejanje iz navedenog razloga.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je zaključio da sporna podstanica sa opremom pod pritiskom za grejanje u podrumskim prostorijama zgrade aa1 predstavlja izvor opasnosti od koje preti nastupanje znatnije štete po imovinu i zdravlje tužilaca i njihovih porodica, te da nesumnjivo opšte korisna delatnost koju obavlja tuženi na osnovu zakonskih ovlašćenja – grejanje stanova, a posredstvom ove podstanice predstavlja uzrok uznemiravanja i opasnost od nastanka štete, zbog čega je primenom čl. 156 Zakona o obligacionim odnosima odlučio kao u izreci pobijane odluke.

Na potpuno i pravilno utvrđeno činjenično stanje, prvostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo kada je odlučio kao u izreci, dajući za svoju odluku jasne, dovoljne i uverljive razloge koje u svemu prihvata i Apelacioni sud.

Naime, iz izvedenih dokaza u toku postupka je utvrđeno da su tužioci i umešač na strani tužilaca vlasnici stanova u zgradi aa1 koja se sastoji od 4 stana na dva nivoa i suterenskim delom u kome se nalaze garaže i podrumska prostorija sa postojećom spornom podstanicom u kojoj je smeštena oprema pod pritiskom za grejanje. Prvobitna toplotna stanica u ovoj zgradi ugrađena je 1984. godine, a 2003. godine je podstanica sa postojećom opremom i stanjem u kojem se nalazi adaptirana bez projekta adaptacije i bez ostale tehničke dokumentacije o vrsti i kapacitetu opreme koja je ugrađena u istu, bez upotrebne dozvole. Takođe je utvrđeno da oprema koja je ugrađena ne odgovara postojećim gabaritima podrumske prostorije u kojoj je smeštena, te ista prouzrokuje buku, vibracije, visoku temperaturu usled kojih dolazi do oštećenja zidova u samoj zgradi, nemogućnost normalnog života ljudi a prouzrokuje i strah kod stanara ove zgrade od eventualnog nastanka eksplozije, odnosno pucanja postojećih postrojenja. Kako sporna podstanica predstavlja izvor opasnosti od koje preti nastupanje znatnije štete po imovinu i zdravlje tužilaca i njihovih porodica, te kako opšte korisna delatnost koju obavlja tuženi na osnovu zakonskih ovlašćenja – grejanje stanova, a posredstvom ove podstanice predstavlja uzrok uznemiravanja i opasnost od nastanka štete, pravilno je prvostepeni sud zaključio da jedino uklanjanje iste iz predmetne zgrade može sprečiti nastupanje već sada postojeće štete po imovinu i egzistenciju ljudi u ovoj stambenoj zgradi, jer tuženi nije dokazao da bi preduzimanje bilo kakvih mera na samoj podstanici moglo sprečiti nastanak štete.

Drugostepeni sud je razmotrio sve navode žalbe tuženog i ocenio da se navodima žalbe ne dovodi u sumnju istinitost utvrđenog činjeničnog stanja, niti pravilnost primene materijalnog prava, jer su u njima ponovo izloženi navodi koje je tuženi izlagao u prvostepenom postupku, a koje je prvostepeni sud imao u vidu, pa je na osnovu izvedenih i savesno ocenjenih dokaza zaključio da je tužbeni zahtev osnovan.

Posebno je cenio navode iz žalbe tuženog da su predmetna podstanica sa instalacijama, tri ekspanziona suda i metalne cevi koje povezuju podstanicu i ekspanzione sudove postojali od 1984. godine, pre izvršene adaptacije 2003. godine, zbog čega je nerazumljiva i protivrečna odluka suda, pa je našao da su bez uticaja na drugačiju odluku suda. Ovo stoga što je u toku postupka utvrđeno da je upravo adaptacijom 2003. godine koja je izvršena bez projekta i bez ostale tehničke dokumentacije, bez upotrebne dozvole, došlo do prouzrokovanja štete tužiocima. Naime, sam prostor u kojem je smeštena podstanica nije projektovan za ovu vrstu opterećenja – temperature, vibracije, rezonacije, udara, buke i slično, oprema podstanice je sabijena, podstanica je pet puta manja od minimalnih dimenzija toplotne podstanice za kapacitet od 1.000 kilovata, zbog čega su zidovi kotlarnice kao i zidovi podrumskih hodnika i podrumskih ostava oštećeni i ispucali. Oštećenja na objektu su nastala od rada podstanice i pratećih instalacija. Kako normalno funkcionisanje podstanice prouzrokuje štetu i predstavlja izvor opasnosti po nastupanje dalje štete za ljude koji žive u predmetnoj zgradi, a imajući u vidu i dugogodišnje bezuspešno nastojanje tužilaca da reše postojeći problem obraćanjem nadležnim organima kako tuženog tako i gradskih i republičkih, pravilno je prvostepeni sud zaključio da tužioci kao vlasnici stanova i stanari u predmetnoj zgradi imaju pravo da sudskom zaštitom ostvare pravo na normalan život u svojim stanovima, te uspostavljanje pređašnjeg stanja pre 2003. godine, pri čemu treba imati u vidu da su tužioci u svojim stanovima imali grejanje od 1984. godine.

Pravilna je i odluka o troškovima parničnog postupka koja je doneta primenom odredaba čl. 149 i 150 ZPP-a.

Iz iznetih razloga primenom čl. 375 ZPP-a odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija
Vesna Obradović s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić
 

Si id non apparet, non ius deficit sed probatio (Paulus) – Ako se nešto ne dokaže, ne pravo, nego dokaz nedostaje