REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž 13703/10
Dana 08.10.2010. godine
B E O G R A D
APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija Margite Stefanović, predsednika veća, Vesne Mitrović i Milice Popović Đuričković, članova veća, u predmetu predlagača AA iz _, Republika Mađarska, koga zastupa punomoćnik AB, advokat, protiv protivnika predlagača Kompanije "BB", koga zastupaju punomoćnici BA i BA1, advokati, radi priznanja strane sudske odluke, odlučujući o žalbi predlagača izjavljenoj protiv rešenja Okružnog suda u Beogradu R1.br. 115/09 od 15.06.2009. godine, u nejavnoj sednici veća održanoj dana 08.10.2010. godine, doneo je
R E Š E Nj E
ODBIJA SE, kao neosnovana, žalba predlagača i POTVRĐUJE rešenje Okružnog suda u Beogradu R1.br. 115/09 od 15.06.2009. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Rešenjem Okružnog suda u Beogradu R1.br. 115/09 od 15.06.2009. godine odbija se predlog predlagača AA, da se prizna strana sudska odluka-presuda Suda za radne sporove Glavnog Grada Mađarske br.2M2228/2003/7 od 12.11.2003. godine, potvrđena presudom Glavnog gradskog suda VI Budimpešta, kao drugostepenog, pod brojem 61.MF630.147/2005/2 dana 19.10.2005. godine.
Protiv ovog rešenja blagovremeno je izjavio žalbu predlagač, pobijajući isto iz svih zakonskih razloga zbog kojih se rešenje može pobijati.
Apelacioni sud je ispitao pobijano rešenje u granicama ovlašćenja iz člana 372. u vezi člana 388. Zakona o parničnom postupku i člana 30. stav 2. Zakona o vanparničnom postupku, pa je ocenio da izjavljena žalba nije osnovana.
U prvostepenom postupku nisu učinjene bitne povrede odredaba parničnog i vanparničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 1, 2, 5, 7. i 9. Zakona o parničnom postupku u vezi člana 388. Zakona o parničnom postupku i člana 30. stav 2. Zakona o vanparničnom postupku, na koje drugostepeni sud pazi po službenoj dužnosti. Pobijano rešenje nema nedostataka zbog kojih se ne može ispitati, pa nije zahvaćeno ni bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz tačke 12. navedenog člana i stava, na koju se u žalbi posebno ukazuje.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom i izvršnom presudom suda za radne sporove glavnog grada iz Budimpešte br.2.M.2228/2003/7 od 02.02.2004. godine, obavezano je Trgovačko predstavništvo firme „BB“ preduzeće za unutrašnju i spoljnu trgovinu u Budimpešti da tužiocu AA isplati neisplaćenu platu u iznosu od 5.657.788 forinti za period od 01.07.2002. do 30.10.2003. godine, kao i naknadu troškova za korišćenje vozila u iznosu od 374.688 forinti, ukupno 6.032.476 forinti, zajedno sa zateznom kamatom od 11% na godišnjem nivou od 01.03.2003. godine do dana isplate, kao i troškove postupka u iznosu od 91.000-Ft + 25% porez na promet. Rešenjem suda glavnog grada kao drugostepenog suda 61MF.630.147/2005/2 od 19.10.2005. godine, žalba Kompanije „BB“ (Državna zajednica Srbije i Crne Gore), ul. _, odbija se po službenoj dužnosti. Odsek za međunarodnu pravnu pomoć Ministarstva pravde Republike Srbije dostavio je Okružnom sudu u Beogradu dana 02.11.2004. godine Zamolnicu Ministarstva pravde Republike Srbije br.2.M.2228/2003/7 sa molbom da se prizna navedena strana sudska odluka.
Iz spisa predmeta proizlazi da je u postupku pred mađarskim sudom kao tuženi označeno predstavništvo protivnika predlagača, koje je prestalo sa radom odlukom Upravnog odbora protivnika predlagača od 17.04.2002. godine, i to sa datumom 30.06.2002. godine. Ovom odlukom se zadužuje predlagač da sprovede postupak zatvaranja predstavništva pred nadležnim organima u Mađarskoj. Predlagač je, iako je znao za navedenu odluku, dostavio mađarskom sudu netačne podatke i prikrio relevantne činjenice u cilju onemogućavanja učešća protivnika predlagača u prvostepenom postupku pred mađarskim sudom. Ovo zbog toga što poziv za tuženo predstavništvo protivnika predlagača nije mogao da se dostavi predstavništvu pošto je isto zatvoreno, isti je vraćen sa naznakom „nepoznato“, pa je mađarski sud, u skladu sa predlogom predlagača odredio pravnog staratelja za tuženog i tužbu uručio pravnom staratelju.
Na ovako pravilno i potpuno utvrđeno činjenično stanje, prvostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo donoseći pobijanu odluku, a za istu je dao dovoljno razloga, koje u svemu prihvata i Apelacioni sud. Naime, pravilno prvostepeni sud zaključuje da je pred mađarskim sudom postupak vođen suprotno članu 79. Zakona o rešavanju sukoba zakona sa propisima drugih zemalja, s obzirom da je postupak vođen protiv predstavništva protivnika predlagača koje nema stranačku i parničnu sposobnost i nije subjekt prava. Spor je mogao da se vodi isključivo protiv Kompanije „BB“ AD sa sedištem u Beogradu, prema njenom registrovanom sedištu, a ne protiv njenog predstavništva sa teritorije Republike Mađarske. Na ovo upućuje član 17. Zakona o rešavanju sukoba zakona sa propisima drugih zemalja koji propisuje da se pripadnost pravnog lica određuje po pravu države u kojoj je ono osnovano, pa se ne može zasnovati nadležnost drugog suda na osnovu postojanja njihovih predstavništava u inostranstvu, koja nemaju stranačku i parničnu sposobnost. S toga je, pravilnom primenom odredbe člana 88. navedenog Zakona, predlog za priznavanje navedene strane sudske odluke odbijen.
Na pravilnost pobijanog rešenja ne utiču navodi žalbe kojima se ukazuje na primenu ugovora o uzajamnom pravnom saobraćaju između SFR Jugoslavije i NR Mađarske od 07.03.1968. godine, koji je noveliran 25.04.1986. godine. Tačno je da je članom 3. Zakona o rešavanju sukoba Zakona sa propisima drugih zemalja propisano da se odredbe ovog Zakona ne primenjuju na odnose iz člana 1. ovog Zakona ako su regulisani drugim saveznim zakonom ili međunarodnim ugovorima. Pomenutim ugovorom, članom 57., propisani su uslovi za priznanje i izvršenje sudskih odluka strana ugovornica, s tim što svi propisani uslovi moraju biti kumulativno ispunjeni. Tačkom d) navedenog člana propisano je da u slučaju presude u odsustvu - stranka koja nije učestvovala u postupku i protiv koje je doneta odluka, treba da bude uredno i blagovremeno pozvana da učestvuje u sporu po zakonu strane ugovornice u kojoj je odluka doneta. Članom 23. stav 2. navedenog ugovora propisano je da se pravna sposobnost pravnog lica određuje po zakonu one strane ugovornice na čijoj se teritoriji nalazi sedište pravnog lica.
U konkretnom slučaju sedište pravnog lica nalazi se na teritoriji Republike Srbije, a tužba i pozivi u postupku pred mađarskim sudom nisu dostavljeni tuženom, ovde protivniku predlagača na adresu njegovog sedišta, već na adresu predstavništva koje se nalazi na teritoriji Republike Mađarske. Predlagač je znao da je predstavništvo prestalo sa radom 30.06.2002. godine, ali o tome nije obavestio mađarski sud, pa je u postupku pred mađarskim sudom učestvovalo lice koje nema stranačku i parničnu sposobnost prema Zakonu Republike Srbije na čijoj se teritoriji nalazi sedište tuženog, ovde protivnika predlagača. Zbog toga nisu ispunjeni uslovi iz člana 57. ugovora o uzajamnom pravnom saobraćaju između SFR Jugoslavije i NR Mađarske od 07.03.1968. godine koji je noveliran 25.04.1986. godine za priznanje navedene strane sudske odluke, pa je žalba predlagača morala biti odbijena, a pobijano rešenje potvrđeno.
Na pravilnost pobijanog rešenja ne utiču navodi žalbe kojima se ukazuje da je protivnik predlagača izjavio žalbu protiv prvostepene odluke mađarskog suda koju je drugostepeni sud uzeo u razmatranje i nakon toga je odbio, iz čega proizlazi da je predlagač učestvovao u postupku. Upravo suprotno, iz rešenja drugostepenog suda Narodne Republike Mađarske se utvrđuje da podnosilac žalbe u postupku nije učestvovao kao strana pa ne može da podnese žalbu, a zbog čega je žalba po služenoj dužnosti odbijena. Činjenica da protivnik predlagača protiv rešenja drugostepenog suda nije izjavio prigovor, ne utiče na drugačiju odluku u ovoj pravnoj stvari, zbog svega već navedenog.
Iz navedenih razloga, odlučeno je kao u izreci rešenja, a u smislu člana 387. stav 1. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, u vezi člana 30. stav 2. Zakona o vanparničnom postupku.
Predsednik veća – Sudija
Margita Stefanović, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Svetlana Antić